تأثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه‌ روان‌شناختی و ابعاد آن در مادران کودکان کم‌توان ذهنی

زمینه و هدف: تولد یک کودک کم‌توان ذهنی، به‌عنوان یک بحران می‌تواند تأثیرات نامطلوبی بر مادران داشته و آنها را تحت تنش‌های جسمی، روانی، و اجتماعی قرار دهد. هدف از پژوهش حاضر تأثیر درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه‌ روان‌شناختی و ابعاد آن در بین مادران کودکان کم‌توان ذهنی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه ­آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مادران کودکان کم‌توان ذهنی شهر سمیرم در سال 1395 بود. نمونه مورد مطالعه 30 مادر دارای فرزند کم‌توان ذهنی بودند که به شکل در دسترس انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایدهی شده‌اند. گروه آزمایش طی نه جلسه 90 دقیقه ­ای درمان کیفیت زندگی را دریافت کردند، درحالی‌که که گروه گواه در فهرست انتظار قرار داشت. هردو گروه در دو مرحله پیش­ آزمون و پس‌آزمون توسط پرسشنامه سرمایه روان‌شناختی (لوتانز،2007) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده ­ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ­ها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی­ بر کیفیت زندگی بر بهبود سرمایه‌های روان‌شناختی و ابعاد آن به‌جز خوش‌بینی و تاب‌آوری مؤثر بوده است (0/01p < ). نتیجه ­گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر کیفیت زندگی با تقویت مهارت­ های حل مسئله مادران و تشویق آنها به مثبت­ نگری باعث بهبود شاخص­ های سلامت روانی می ­شود.